In warmere klimaten, zoals het Middellandse Zeegebied, de Nijldelta, Madeira, Australië en Nieuw-Zeeland, heeft de Agapanthus zich explosief verspreid. Dit heeft geleid tot bedreigingen voor inheemse flora, wat resulteerde in initiatieven om de plant sterk in te perken. In Nieuw-Zeeland wordt zelfs overwogen om het kweken en in de tuin houden van Agapanthus te verbieden.
In gematigde klimaten zoals de onze, vormt dit probleem geen bedreiging. De zaailingen van Agapanthus overleven hier zonder bescherming de koude winters niet.
In Zuid-Afrika, bij zowel de Zulu’s als de Xhosa, heeft Agapanthus vele magische en medicinale toepassingen. De Xhosa-bruiden droegen bijvoorbeeld een ketting van gedroogde Agapanthus wortels, die werd geloofd vruchtbaarheid te bevorderen en complicaties bij de bevalling te voorkomen.
De wortels werden ook gebruikt voor het verlichten van menstruatiepijn en barensweeën. De Xhosa bereidden uit de wortels een soort 'pasta' voor het behandelen van gezwollen benen. Bij de Zulu’s werd Agapanthus toegepast bij hartziekten, verkoudheden, koorts en als bescherming tegen donderstormen.
De geneeskrachtige werking komt voor een groot deel door de stof Saponine, die ontstekingsremmend werkt, oedeem tegengaat, hoeststillend is en het immuunsysteem ondersteunt.
In Zuid-Afrika zijn gedroogde Agapanthus-wortels in de winter te koop op markten, hoewel het oogsten in de zomer volgens bijgeloof hevige donderstormen zou veroorzaken. Dit bijgeloof draagt bij aan het natuurbehoud.
Volgens Wim Snoeijer (2004 - Agapanthus: A Revision of the Genus) worden Agapanthus cultivars ingedeeld in verschillende groepen op basis van hun bloeiwijze:
Neem gerust een kijkje in het boek 'Revision of the Genus' van Wim Snoeijer (pagina 43 tot 57).
Deze website maakt gebruik van cookies. Lees meer